16 juli - 20 juli

Eindelijk terug in de beschaafde wereld, 't is te zeggen een hotel met stabiel internet.  We hebben er wel wat kilometertjes voor moeten rijden. 

Dinsdag 16 juli: Page (Arizona) - Tropic (Utah)

Dinsdag waren we nog in Page.  Page was eigenlijk een tussenstop tussen 2 nationale parken namelijk de Grand Canyon en Bryce Canyon maar Page heeft zelf ook wel de nodige bezienswaardigheden.  Er zijn bv de zogenaamde slotcanyons.  Smalle kloven die van binnen door waterstromen zijn uitgesleten en waarvan de zachte maar grillige wanden een mooi beeld geven.  De bekendste slotcanyons zijn de upper en lower Antilope Canyon maar deze zijn heel druk en toeristisch en worden enkel begeleid door een gids toegankelijk gemaakt.  Wij hebben een vergunning van de Navajo gevraagd voor het verkennen van een andere canyon namelijk de Waterhole-canyon.  Dit werd onverwacht een bijzonder avontuur.  In eerste plaats moesten we wat zoeken naar de plek waar de canyon was.  Bleek dat we daar helemaal alleen waren en dat er buiten wat gestapelde stenen geen aanduiding van de weg was.  Na wat klimwerk kwamen we op de bodem van de canyon.  Hier genoten we van de stilte en de prachtige kloof. 

Toch veel plezanter om hier alleen te zijn.  Maar op een gegeven moment voelden we ons iets minder veilig.  Hier in zuidwesten van de States zitten een aantal onprettige diertjes zoals bv de giftige ratelslang.  Ik had de kinderen al gewaarschuwd om hier voor op te letten en sindsdien heeft Stijn er leut in gehad om regelmatig ons te laten schrikken met z'n eigen geratel.  Ik was de canyon verder aan het afdalen tot ik onze Stijn z'n geratel weer hoorde.  Bleek echter dat hij niet in de buurt was en als ik naar beneden keek, tussen mijn benen de ratelslang zag liggen.  Het was gelukkig geen al te grote (60 cm schat ik) en hij schoot weg onder een rots:

Je ziet nog net een stuk van de slang onder de rots

Vanaf dit moment waren we uiteraard een beetje meer waakzaam en stonden onze zintuigen op scherp.  Toen we op een gegeven moment letterlijk werden aangevallen door een vleermuis en de batterij van onze kodak plat was zijn we maar terug naar de auto geklommen.  Toen we boven kwamen, kwamen we nog in een wei terecht waar een stier los rondliep.   We voelden ons niet heel welkom door de aanwezige fauna :)

We zijn dan maar vertrokken richting Utah.  Wel nog even gestopt aan de Glen Canyon dam:

Als je de foto's van de voorbije dagen bekijkt zal het wel opvallen dat alles nogal rotsachtig en rood gekleurd is en dat klopt ook wel.  Er is echter wel veel afwisseling betreffende de aard van erosie en het landschap (amateur geologen zouden nogal aan het trekken komen!).  Volgende stop was het Bryce Canyon nationale park.  Hier hebben we een "Grand Canyonneke" gedaan.  't is te zeggen: we hadden ingecheckt in 't hotel en toen we in de kamer waren was het aan 't bliksemen en donderen en regenen, zo erg dat de muur van de kamer daverde.   We besloten om toch naar de canyon te vertrekken en bleek dat het mooi opklaarde en droog werd eens we daar  waren.  Het was bovendien heel rustig in het park zodat we rustig van deze mooie omgeving konden genieten:

natuurlijke brug

Sunset point

Sunset point

Woensdag 17 juli: Bryce Canyon - Zion

Na de dreigende donkere wolken van de dag ervoor was het aangenaam wakker worden onder een stralende zon.  We zijn nog even het nationale park van Bryce Canyon in gereden om het natuurgeweld letterlijk in een ander daglicht te stellen. 

Sunrise Point

Vlak bij het hotel hebben we nog een wandeling naar Mossy Cave (grot en waterval) gedaan:

Utah staat bekend om vrij veel (nationale) parken.  Een daarvan is ook Zion.  De Virgin-rivier heeft hier een deftige kloof uitgesleten.  We hebben dit park bezocht onder een loden zon en temperaturen rond de 40°C.  Niet verwonderend dus dat we plekjes in het park gezocht hebben die wat beschutting of waterpret konden bieden:

Onder de schaduw van Weeping Rock

Uit Weeping Rock komt voortdurend fris water gesijpeld

Afkoelen in de Virgin-rivier

Donderdag 18 juli: Zion - Las Vegas

We zijn hier in het seizoen van de zogenaamde "flash floods".  Dat zijn plotse hevige overstromingen of een soort van vloedgolven die plots kunnen ontstaan na een onweersbui.  In de Zion-vallei is een nauwe canyon de "Narrows" waar er een zeker gevaar is voor zo'n hevige waterstroom.  Omdat we in het onweersseizoen zitten, hebben we onze wandeltocht doorheen deze vallei in de voormiddag gepland (thunderstorms beginnen meestal 's namiddags).  Om volop van deze tocht te kunnen genieten, hebben we het fototoestel thuis gelaten.  De Narrows is namelijk een steeds smaller wordende kloof met rotsen langs weerszijde van enkele honderden meters hoog en in het midden de Virginrivier.  Op een gegeven moment wordt de kloof zo smal dat er enkel water over blijft.  De tocht diende dus uitgevoerd te worden door soms tot aan het middel in het water te waden.  Heel plezant en fantastische beelden.  Ik heb even een foto van 't internet gehaald om te illustreren:

the Narrows, foto van iemand anders ;)

Nadat we veilig en wel terug uit de kloof ontsnapt waren en zagen dat er zich weer dreigende onweerswolken aan het vormen waren, zijn we maar vertrokken.  We hebben Utah achter ons gelaten en via Arizona terug koers gezet naar Nevada.  Wel spijtig dat we dan ook het westerngevoel moeten opbergen:

Toen we onderweg moesten tanken, zagen we al de eerste tekenen van de gokcultuur in Nevada.  In het benzinestation stonden diverse slotmachines.  Terwijl we er moesten wachten, hebben we er voor de lol een dollar in gestoken en ons geld verdrievoudigd :) 

We zijn blij dat onze huurwagen ons geen enkele keer in de steek heeft gelaten en ons veilig en wel de bijna 6000 km heeft rondgetoerd.  Wie  eens in LV een wagen moet huren: de Nissan Rogue met nummerplaat 6ZST345 is een aanrader :)

Vrijdag 19 juli: Las Vegas

Eergisteren zijn we terug "thuis" gekomen in Las Vegas.  Onze laatste verblijfplaats in de States alvorens naar huis terug te reizen.  We hebben ons nog eens goed ondergedompeld in deze wereld vol kitch en decadent amusement.  In de voormiddag zijn vader en zoon eens naar een schietstand geweest om zich daar eens uit te leven met respectievelijk een kalasjnikov en een AR-15.

Alles raak

Rond de middag hadden we een afspraak met de familie Cuppens en de pokerclub om eens een live verslag te brengen vanuit het MGM casino.  Ze kregen een rondleiding te zien en toen Petra als demonstratie nog eens aan de jackpot trok zagen ze ons een dollar vervijfvoudigen :). 

Kort daarna beklommen we de Stratosphere toren.   Met z'n 350 meter de hoogste constructie in Las Vegas.  Hier genoten we van een mooi uitzicht over stad en omgeving:

Maar da's niet het enige waar we voor gekomen waren.  Bovenop de Stratosphere is namelijk een pretpark met attracties die bv tot over de rand van de toren gaan:

Nadien zijn we in het Circus Circus casino binnen geweest om daar naar een - hoe kan het ook anders - circusvoorstelling te gaan zien.  Er was ook een groot indoor pretpark.  Toen we terug buiten kwamen was er precies een orkaan of monsoen door de stad getrokken.  Er lagen heel wat brokstukken en delen van de stad stonden onder water.  Ook waren een deel van de gigantische lichtreclamepanelen beschadigd.



Later bleek dit ook in't nieuws te komen:

http://www.lasvegassun.com/news/2013/jul/19/severe-storm-warning-issued-northeast-las-vegas/

's avonds ben ik nog in de MGM gaan pokeren en heb op 3 uur tijd een dikke 6 dollar en een paar gratis Budweisers verdiend.  Geen bedragen om van achterover te vallen maar wie niets verliest in Las Vegas behoort al tot de beteren zeker?

Daarmee zit onze reis er zo goed als op.  Vandaag nog wat shoppen en zwemmen alvorens onze terugreis aan te vatten.  Maandag zijn we terug in België.  We willen graag nog iedereen bedanken om ons te volgen en de vele positieve reacties die we gekregen hebben.    Het was een onvergetelijke reis!

Bart, Petra, Stijn en Tessa.

Ps: later volgen op deze blog misschien nog enkele filmpjes...